Η μόνη ανθούσα δουλειά στην Ελλάδα του Μνημονίου είναι τα μαγαζιά που ανοίγουν οι σύγχρονοι σαράφηδες εκμεταλλευόμενοι την ανέχεια του κόσμου.Μιλάω για τα χιλιάδες μαγαζιά που αγοράζουν χρυσά κοσμήματα και όλα φυσικά στην "καλύτερη τιμή".Βέβαια σε μια κοινωνία που έχει αποδεχτεί ότι ύψιστος νόμος είναι το κέρδος και μέχρι τώρα θεοποιεί σαν "μάγκα" κάθε λαμόγιο με Μερσέντες και Κάμπριο δεν έχεις και πολλά να πεις από ηθικής πλευράς.
Όμως και με δεδομένο την τρομερή άνοδο των ληστειών και των διαρρήξεων μήπως αυτά ακριβώς τα μαγαζιά λειτουργούν άθελα τους σαν ένα τεράστιο δίκτυο ακούσιων κλεπταποδόχων και υποδοχέων προϊόντων εγκλήματος; Παλιότερα ένας κλέπτης κοσμημάτων έπρεπε να έχει κλεπταποδόχο για να τον πληρώσει και μετά να τα ξαναρίξει στην αγορά αποκομίζοντας και αυτός κάποιο όφελος.
Σήμερα ποιος εμποδίζει έναν διαρρήκτη να πουλά την λεία του σε αυτά τα μαγαζιά;Υπάρχει κάποιος έλεγχος;;Έστω ένα θεσμικό πλαίσιο; Ζώντας σε αυτήν την χώρα είμαι σίγουρος πως όχι.Και γιατί είναι πρακτικά πολύ δύσκολο και γιατί το Ελληνικό Κράτος δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες "ευαισθησίες". Οπότε προκύπτει και άλλο ερώτημα:
Αν πράγματι λειτουργούν -ΑΘΕΛΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΞΑΝΑΤΟΝΙΖΩ- σαν αγοραστές κλεμμένων κοσμημάτων και χρυσαφικών η ευκολία που παρέχουν στην μετατροπή αυτών των κοσμημάτων και των χρυσαφικών σε μετρητά δεν συντελεί στην αύξηση των κλοπών και των διαρρήξεων:
Ειλικρινά θα ήμουν πολύ περίεργος για μια απάντηση.
Με ...χρυσή διάθεση
Πρόκας
Σχολιάστε :