«Υπό μία έννοια, οι Αγώνες γύρισαν σπίτι τους απόψε». Αυτό τόλμησε να δηλώσει άνετος- άνετος ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Ζαγκ Ρογκ, το βράδυ της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και έγινε, δικαίως, πανικός στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και έσπευσε ο δικός μας υπεύθυνος-πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, κ. Καπράλος, να ζητήσει εξηγήσεις από τη ΔΟΕ, οι οποίες έλεγαν ότι να… ο πρόεδρος δεν εννοούσε αυτό που κατάλαβαν όλοι, αλλά κατέστησε σαφές ότι, όπως γνωρίζουν όλοι οι μαθητές, οι Έλληνες γέννησαν τους Ολυμπιακούς αγώνες και η Ελλάδα είναι η γενέτειρα (το σπίτι) τους. Αλλά χτες στο λόγο του είπε ότι η Βρετανία είναι «το σπίτι του σύγχρονου αθλητισμού», όπου οι κανόνες πολλών σύγχρονων αγωνισμάτων εφευρέθηκαν και κωδικοποιήθηκαν το 19ο αιώνα. Υπ’ αυτή την έννοια, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι το σπίτι του σύγχρονου αθλητισμού, αλλά η Αθήνα είναι το σπίτι των Ολυμπιακών». Και όλα μέλι γάλα. Και εντάξει να ακούμε αυτά τα ανήκουστα που βάζουν στην άκρη την προσφορά του ελληνικού πολιτισμού παγκοσμίως από έξω, όταν όμως τα ακούμε και από μέσα;
Παραχάραξη
«Σε κανένα ευρωπαϊκό σχολείο δεν υπάρχουν εικονίσματα, σε κανένα ευρωπαϊκό σχολείο δεν είναι υποχρεωτική η πρωινή προσευχή και σε κανένα ευρωπαϊκό σχολείο δεν είναι υποχρεωτικός ο εκκλησιασμός». Τάδε έφη η παρ’ ολίγον γραμματέας της Επιτροπής μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής, Μαρία Ρεπούση, και κορυφαία στην παραχάραξη των ιστορικών γεγονότων, όπως γράφτηκαν στο κατάπτυστο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού. Συγκρίνοντας κατά τη δική της άποψη τα «κακώς κείμενα» στην ελληνική κοινωνία με τα όσα θεάρεστα συμβαίνουν στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, αν και ιστορικός, υποτίθεται, της διαφεύγει το εξής. Σε κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν συνέβαλε στον Αγώνα για την απελευθέρωσή του η Εκκλησία όπως στην Ελλάδα και κανένας ήρωάς τους δεν αρματωνόταν και ξεκινώντας για τη μάχη δεν έλεγε ότι είναι έτοιμος να πεθάνει «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Πόσο τυχαία άραγε να είναι η σειρά; Και υπάρχουν πολλά ακόμα επιχειρήματα που δείχνουν ότι η Ελλάδα στον τομέα αυτό αλλά και σε άλλους πολλούς δεν είναι όπως οποιοδήποτε ευρωπαϊκό και γι’ αυτό μια επιστήμονας που έχει μελετήσει, υποτίθεται, τουλάχιστον ιστορία δεν πρέπει να γενικεύει.
Μετά το σάλο με το συνωστισμό στη Σμύρνη, που κάθε άλλο παρά απέδιδε τις τραγικές στιγμές που έζησε ο μικρασιατικός πληθυσμός –μάλλον παρέπεμπε σε εικόνες του λιμανιού του Πειραιά αρχές Αυγούστου–, αποφασίστηκε η απόσυρση του βιβλίου και στη θέση του μπήκε ένα διορθωμένο όπως έπρεπε. Η ίδια δεν αναγνώρισε ουσιαστικά ποτέ αυτό το τραγικό σφάλμα, αλλά σε ερωτήσεις δημοσιογράφων τι θα έκανε αν ξαναέγραφε το βιβλίο περιορίστηκε να πει ότι απλώς θα ήταν πιο προσεκτική σε κάποια σημεία που μπορεί να τα χρησιμοποιούσαν κάποιοι «κακόβουλοι» για εκείνη, για να την πολεμήσουν. Και όλα μέλι γάλα. Με το ίδιο θράσος κατέβηκε και στις πρόσφατες εκλογές και δυστυχώς για εμάς εκλέχθηκε, αν και προεκλογικά δήλωνε ότι πρέπει να βγάλουμε κοινό βιβλίο Ιστορίας με τους Τούρκους, για να μαθαίνουν και να ακούσουν και τις δύο πλευρές οι Έλληνες μαθητές. Την ανθελληνική της στάση τη ζήσαμε επίσης, όταν φρέσκια βουλευτίνα το Μάιο την «Ημέρα μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας» βγήκε άρον άρον από την αίθουσα της Βουλής.
Βιβλίο
Όσο όμως το κακό δεν ξεριζώνεται, γεννιούνται νέα. Έτσι στα μέσα Ιουλίου μια Συμβουλευτική Επιτροπή Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης με επιστολή της στο υπουργείο Παιδείας ζητά την αλλαγή του νέου βιβλίου Ιστορίας, άρα την επαναφορά του κατάπτυστου ρεπουσοβιβλίου, χάριν της ελληνοτουρκικής φιλίας. «Οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη. Πυρπόλησαν την ελληνική και την αρμενική συνοικία, ενώ ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος παραδόθηκε στο μουσουλμανικό πλήθος και θανατώθηκε» (…) «Σφαγές χριστιανών και λεηλασίες ολοκλήρωσαν την καταστροφή. Ήταν το δραματικό τέλος της μακραίωνης ελληνικής παρουσίας στην περιοχή». Αυτά τα αποσπάσματα του βιβλίου ενόχλησαν την τουρκική μειονότητα, που επιχειρηματολογεί στην επιστολή γράφοντας: «Ως Τούρκοι της Δυτικής Θράκης είμαστε υπέρ της κάθαρσης των βιβλίων Ιστορίας από τέτοιου είδους εκφράσεις και προκαταλήψεις, διότι αυτά δεν συμβαδίζουν με τη φιλία και την αλληλεγγύη, δημιουργούν συστηματικά μια προκατειλημμένη κοινωνία και ετοιμάζουν το έδαφος της στήριξης των ακραίων απόψεων και κύκλων από την κοινωνία, όπως συμβαίνει συχνά τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας». Δηλαδή χρειάζεται να παραχαραχθούν τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα, τα οποία μετέφεραν στις χώρες τους και αυτόπτες αλλοεθνείς μάρτυρες, όπως ο γνωστός Χέμινγουεϊ, για χάρη αυτής της ελληνοτουρκικής φιλίας. Εμείς οφείλουμε να φανούμε πολιτισμένοι και να στρογγυλέψουμε την ιστορία την ώρα που δεν επιτρέπεται στην Αγια-Σοφιά να λειτουργηθεί κανένας Έλληνας ορθόδοξος, την ώρα που με τις πολιτικές τους οι «φίλοι» μας έδιωξαν κακήν κακώς τους Έλληνες, που είχε αποφασιστεί με τη συνθήκη της Λωζάννης να παραμείνουν στα τουρκικά εδάφη, την ώρα που η Τουρκία απειλεί να κόψει τις επιχορηγήσεις σε αμερικανικά πανεπιστήμια, αν δεν αλλάξουν τα πραγματικά γεγονότα με τις σφαγές σε Ποντίους και Αρμένιους, την ώρα που απειλεί να απαγορεύσει την κυκλοφορία των προϊόντων της Microsoft στην Τουρκία, αν δεν αλλάξει το κείμενο της εγκυκλοπαίδειας Encarta στο διαδίκτυο για τη γενοκτονία, αλλά και άλλες απειλές στις οποίες προέβη, όπως αμυντικές συμφωνίες σε περίπτωση που εγκρινόταν ψήφισμα για τη γενοκτονία στο αμερικανικό Κογκρέσο.
Μαθητές
Θα έπρεπε να γνωρίζουν όσοι γράφουν ιστορία που προορίζεται για μαθητές Δημοτικού ότι πρωταρχικός στόχος είναι αυτή να γίνεται κατανοητή και να συμβάλλει στην τόνωση της εθνικής συνείδησης. Οι συγκρίσεις με αλλιώς γραμμένες ιστορίες είναι σωστό να γίνονται σε μεγαλύτερες ηλικίες. Σε παρόμοιο σφάλμα φαίνεται να έχουν πέσει και οι συγγραφείς του νέου βιβλίου Γραμματικής για την Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού. «Στόχος μιας αποδοτικής Γραμματικής Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού δεν μπορεί να είναι ένα μάθημα Φωνητικής και Φωνολογίας που διδάσκεται στα φιλολογικά τμήματα των πανεπιστημίων. Ένα σχολικό εγχειρίδιο Γραμματικής Δημοτικού πρέπει να προσφέρει βασικές γνώσεις της Ελληνικής, παρέχοντας έτσι στους μαθητές τα εφόδια για να κατανοήσουν αργότερα τα συνθετότερα κείμενα του Γυμνασίου και του Λυκείου και τη διαχρονία της γλώσσας μας» γράφει για το θέμα η καθηγήτρια Ξάνθη-Κραμάνου, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φιλολόγων, και εγείρει προβληματισμούς για το νέο βιβλίο και για όσους έσπευσαν να κατηγορήσουν τη δασκάλα που ανακίνησε το θέμα που πρέπει να προβληματίσει πολλούς, γιατί η εκμάθηση της γλώσσας είναι πρωταρχικός στόχος της εκπαίδευσης των Ελληνόπουλων. Είναι κρίμα να βρεθούμε αντιμέτωποι στο μέλλον με «μαργαριτάρια» αυριανών πολιτών σε υψηλόβαθμες θέσεις, που δεν διδάχτηκαν σωστά την ελληνική, όπως σήμερα ακούμε τη βουλευτίνα και ιστορικό, Μαρία Ρεπούση, σε δημόσιους λόγους της να λέει για «υψηλόμισθες συντάξεις» και «μαραθώνα συνεδριάσεων».
Κ. Αρβανιτόπουλος: «Το βιβλίο δεν αλλάζει»
Το καλό της υπόθεσης τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το βιβλίο και τις απαιτήσεις αυτής της Επιτροπής –μέλη της οποίας είναι και 3 βουλευτές από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ– είναι η ηχηρή απάντηση του υπουργού Παιδείας, κ. Κων/νου Αρβανιτόπουλου: «Λάβαμε την επιστολή και την αγνοούμε. Το βιβλίο δεν αλλάζει». Το κακό είναι ότι αυξάνονται τα πλήγματα κατά του Ελληνισμού, ιδιαίτερα αυτούς τους δύσκολα οικονομικά καιρούς και την ώρα που και λόγω των τελευταίων οι Έλληνες μειώνονται, όπως έδειξαν τα στοιχεία της απογραφής του 2011 που βγήκαν στη δημοσιότητα, ενώ αντιθέτως αυξάνεται ο αριθμός των αλλοδαπών. Μειωμένοι, λοιπόν, κατά 300.000 παρουσιάζονται οι Έλληνες φθάνοντας τα επίπεδα του 1980, την ώρα που έχουν καταγραφεί περί τους 850.000 μετανάστες. Με τις γεννήσεις μεταναστών να αυξάνονται, σύμφωνα με τα στοιχεία, ενώ αντίθετα των Ελλήνων να μειώνονται, γίνεται σαφές ότι κάποιες πολιτικές πρέπει να αλλάξουν.
Μήπως τελικά ό,τι έχει αποδοθεί στον Κίσινγκερ –«Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθή. Γι’ αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθή να συμμορφωθή. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας»– γίνεται πράξη με συνεργάτες έσωθεν; Αναρωτιούνται κάποιοι γραφικοί…
Τέτοια είδε(;) και άκουσε και κάποιος νεαρός, ο Σιδέρης Τασιάδης, και δήλωσε ότι αφού δεν τον πήρε η Εθνική Ελλάδας στο… κανόε-καγιάκ, αυτός μπήκε στην Εθνική Γερμανίας και αισθάνεται Γερμανός…
Σχολιάστε :