«ΤΑ ΣΑΝΔΑΛΙΑ»

Αυτά τα σανδάλια βρέθηκαν στο φέρετρο του Eung-Tae-Lee, ενός άντρα από το 16ο αιώνα που πέθανε στα τριάντα του, αφήνοντας πίσω του την έγκυο γυναίκα του.
Αυτά τα σανδάλια πλέχτηκαν με τα μαλλιά της και συνοδεύονταν από ένα γράμμα τοποθετημένο στο στήθος του.

Στον πατέρα του Won 1η Ιουνίου 1586 Πάντα έλεγες, "Αγάπη μου, ας ζήσουμε μέχρι τα μαλλιά μας να γίνουν γκρίζα και να πεθάνουμε την ίδια ημέρα".
Πώς μπόρεσες να πεθάνεις πριν από εμένα;
Πώς έφερες την καρδιά σου σε εμένα και πώς έφερα τη δικιά μου σε εσένα;
Όποτε ξαπλώναμε πάντα μου έλεγες, "Αγάπη μου, οι άλλοι άνθρωποι λατρεύουν και αγαπάνε ο ένας τον άλλον, όπως εμείς;
Είναι πραγματικά όπως εμάς;"
Πώς μπόρεσες να αφήσεις όλα αυτά πίσω και να φύγεις πριν από μένα; Απλά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Απλά θέλω να έρθω σε εσένα.
Σε παρακαλώ πάρε με εκεί που είσαι.
Τα συναισθήματά μου για εσένα δεν μπορώ να τα ξεχάσω σε αυτό τον κόσμο και το πένθος μου δεν γνωρίζει όρια.
Που θα μπορέσω να βάλω την καρδιά μου τώρα και πώς θα μπορέσω να ζήσω με το παιδί, όταν μου λείπεις;
Σε παρακαλώ δες αυτό το γράμμα και πες μου με λεπτομέρεια στα όνειρά μου.
Επειδή θέλω να ακούσω στα λεπτομερή λεγόμενά σου στα όνειρά μου και να γράψω αυτό το γράμμα και να το βάλω μέσα.
Κοίτα προσεχτικά και μίλησέ μου.
Όταν γεννήσω το παιδί που έχω μέσα μου, ποιον θα αποκαλεί μπαμπά; Μπορεί να κατανοήσει κανείς πώς νιώθω;
Δεν υπάρχει τραγωδία σαν κι αυτή κάτω από τον ουρανό.
Είσαι απλά σε ένα άλλο μέρος, και όχι σε τέτοιο βαθύ πένθος όσο εγώ.
Δεν υπάρχει τέλος στη θλίψη μου που γράφω στο περίπου.
Σε παρακαλώ δες προσεχτικά αυτό το γράμμα και έλα στα όνειρά μου και φανερώσου λεπτομερώς και πες μου.
Πιστεύω ότι μπορώ να σε δω στα όνειρά μου. Δεν υπάρχει κάποιο όριο σε αυτά που θέλω να πω και σταματάω εδώ.