Απόπειρες συνουσίας, πολλές.
Απόπειρες έρωτα, μετρημένες.
Απόπειρες αυτοκτονίας, μια.
Σε περίοδο κρίσης ενοικιάζεται,
έφτασε πια τη μέση ηλικία
με μόνη κατάχρηση αυτή
των αισθήσεων, κυρίως, της όρασης.
Ενοικιάζεται. Δεν πωλείται,
αφού η κάτοχός του επιστρέφει, κάθε που
ο άνθρωπος νυχτώνει δίχως φως.
Πληροφορίες εντός.
——————————–
Το ερώτημα “αγγίζεται η ευτυχία; (η ευτυχία αγγίζεται;)” φαίνεται πως απασχολεί τη Μαρία Τσιράκου στη δεύτερη ποιητική συλλογή της. “Παρατηρώντας την αιωνιότητα/ σε μια κουταλιά νερό”, καταφέρνει να συγκεντρώνει το λόγο της στους ζωντανούς κώδικες επικοινωνίας: ζωή-πολλαπλές απόπειρες-δείκτες (μικρούς ή μεγάλους)-φόβους θανάτου. Ή όπως το λέει στο ποίημα “Το κλειδί του Μη_εδώ”: άγγελοι-άνθρωποι-ψυχές και σώμα ένα.
Κι όμως για την Τσιράκου τα πάντα εξελίσσονται στο παρόν (σε ενεστώτα χρόνο) και διαμορφώνονται στο μέλλον. Δεν οπισθοχωρεί, δεν χάνεται σε μνήμες, σχεδιάζει τα όρια, αποτυπώνει τους απαραίτητους αριθμούς που μετρούν αθροιστικά από το σημείο μηδέν της ύπαρξης: “η εποχή σου δεν αντέχει άλλα νούμερα…// …γεννημένη το 1973″, δηλώνοντας θνητή, δηλαδή υποψιασμένη.
Διαβάστε περισσότερα για την ποιητική συλλογή της Μαρίας Τσιράκου ΕΔΩ
Σχολιάστε :