Από χθες μετρηθήκαμε και είμαστε λιγότεροι ...έφυγε ένας Βετεράνος των στρατοπέδων ,της στρατιωτικής ζωής ,ένας φίλος και συνάδελφος στην υπηρεσία...ο Αλέξανδρος
Μικρό κουτάβι ήρθε στη Μονάδα ο Αλέξανδρος ''Αλεξ΄΄ για συντομία απο πατέρα αξιωματικό του Βρετανικού στρατού και μητέρα από την δίωξη ναρκωτικών της Ελλάδος ,
γεννήθηκε με ελαφρό πρόβλημα στο αριστερό του πόδι και απορρίφθηκε να υπηρετήσει ως φύλακας στον Ελληνικό Στρατό ...Αλλά !
Ο εκπαιδευτής μας είπε την Ιστορία του και έτσι μας έμεινε στην Μονάδα μας τον μεγαλώσαμε με γάλα και αγάπη και σε έξι μήνες άρχισαν να τρομάζουν οι επισκέπτες από την όψη του ...Τον στείλαμε για εκπαίδευση πρώτα για υπακοή και έπειτα για επίθεση !
Τρομακτικά δυνατός ξεπέρασε το πρόβλημα με το πόδι του ,πανέξυπνος και αγαπητός ο Αλέξανδρος έγινε ένα με το περίπολο της Μονάδος και αχώριστος με τους οπλίτες ....Η Ζωή του ο Στρατός ,την ημέρα ξεκούραση και όλη την νύχτα μπροστά από το περίπολο κατά μήκος των συρματοπλεγμάτων του Στρατοπέδου !
Μην τον ταΐζεις γλυκά βρε ,φώναζα στον Βελισαρίου καθηγητή Ιστορικό απε την πόλη που του έδινε κρυφά κέικ από τις προμήθειες της μανούλας του !
Μου το ΄΄χάλεψε '' o Αλεξάκος κύριε Λοχαγέ απαντούσε ο Βελισαρίου ... Και απο πότε ρε έμαθε πολίτικα ο Αλεξ για να σου το χαλέψει ;
Καλοκάγαθος ο Βελισαρίου δεν άφηνε κανέναν οπλίτη αλλά ούτε τον Αλέξανδρο παραπονεμένο !
Μαζί μου υπηρέτησε σε αρκετές μονάδες μέχρι την αποστρατεία μας ...
Ο Αλέξανδρος μετακόμισε στο πατρικό μου όπου έζησε τα τελευταία χρόνια του ,πιστός φύλακας του σπιτιού και παρεάκι στην μάνα μου και στον πατέρα μου ...
Το βράδυ πρίν φύγει ήρθε και έκλαψε στα πόδια της μάνας μου αρνούμενος να πάει στο σπίτι του, αρνούμενος να φάει το φαγητό του !
Την άλλη ημέρα το πρωί ο Άλεξ κάλπαζε στα ουράνια και στα βουνά που τόσα αγαπούσε ...Κλάμα στο σπίτι μας, χάσαμε το παιδί μας μου τηλεφώνησε η μάννα μου ...Πέθανε ο ¨Αλεξ μου ανακοίνωσε κλαίγοντας η κόρη μου !
Οι Στρατιωτικοί είναι σκληροί λένε κάποιοι ,τα σημερινά παιδιά είναι άκαρδα λένε κάποιοι άλλοι ...Φήμες όλοι κλάψανε για το παιδί μας ,πάνω από 14 χρόνια μαζί μας ,μας μεγάλωσε και τον μεγαλώσαμε, τον αγαπήσαμε και μας το ανταπέδωσε απλόχερα ...
Τέλειωσε είπε ο εκπαιδευτής του και απομακρύνθηκες κλαίγοντας ...
Άρχισε ο χάρος να καλεί ...τώρα την κλάση μας ....είπε συνάδελφος μου που το έμαθε και υπηρέτησε μαζί με τον Αλέξανδρο για χρόνια ...
Καλό ταξείδι φίλε Αλέξανδρε ,θα θα ζεις για πάντα στην καρδιά μας , το πνεύμα σου θα γυρίζει γύρω από τα στρατόπεδα και τους αγαπημένους σου στρατιώτες ,να τους προστατεύεις τα βράδια της μοναξιάς ,στη σκοπιά ,στην ενέδρα ,στο ποτάμι ...μετράω αυτούς που λείπουν και είναι μόνο φίλοι μας !
Βετεράνος
Σχολιάστε :