Αίσθημα ευθύνης. Την κρίσιμη αυτή στιγμή των σκληρών επιθέσεων, της μεγάλης απειλής, αλλά και των τεράστιων προκλήσεων είναι το σπουδαιότερο κεφάλαιο, η μεγαλύτερη δύναμη αποτροπής.
Μόνο αν το αίσθημα ευθύνης διακρίνει τους πολιτικούς, τους συνδικαλιστές, τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και διαπερνά την κοινωνία, μπορούμε να ελπίζουμε ότι η δημοκρατία δεν θα υπονομευθεί, η λασπομαχία δεν θα γίνει καθημερινό φαινόμενο, το κυνήγι των μαγισσών δεν θα απλωθεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Βρισκόμαστε σε λεπτή ισορροπία. Βαδίζουμε σε τεντωμένο σχοινί πάνω από το βάραθρο και το κακό είναι πως η κοινωνία δεν διαθέτει επαρκή στηρίγματα που θα αποτρέψουν απαράδεκτες καταστάσεις, που θα εγγυηθούν την ομαλή πορεία.
Με το πολιτικό σύστημα λαβωμένο, τις αξίες καταρρακωμένες, την αγωνία και την απελπισία να κατατρώει μεγάλα κοινωνικά στρώματα, έχουμε τεράστιες συσσωρεύσεις εύφλεκτου υλικού.
Το κομματικό σύστημα βρισκόμενο σε κατάσταση αφασίας δεν μπόρεσε ή ακριβέστερα δεν θέλησε να προχωρήσει σε αυτοκάθαρση. Οτι έγινε, το έκαναν οι πολίτες στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις και παρότι έστειλαν το μήνυμα, το πολιτικό σύστημα δεν εδέησε να προχωρήσει σε τομές, αλλαγές και θεσμικές παρεμβάσεις που θα ανοίξουν το μεγάλο κεφάλαιο του ελέγχου και της γρήγορης κάθαρσης, παρατείνοντας την κατάσταση υποψίας, καχυποψίας, αμφισβήτησης, και συντηρώντας το περιβάλλον που ευνοεί, το φαιό, τη λασπομαχία την εύκολη κατηγορία.
Παράλληλα, αφήνει πρόσφορο το έδαφος για κήνσορες και όσους εμπορεύονται την ηθική, την καθαρότητα, την τιμωρία των ενόχων και το αποτέλεσμα το βλέπουμε στα ποσοστά της “Χρυσής Αυγής”.
Σχολιάστε :