«Τουλάχιστον 2.000 απελπισμένοι άνθρωποι στην Ελλάδα έβαλαν τέλος στη ζωή τους από τότε που ξεκίνησε η οικονομική κρίση στη χώρα» έγραφε η γαλλική εφημερίδα «Le Monde» τον περασμένο Αύγουστο.
«Το 2008, οπότε και τοποθετείται διεθνώς η έναρξη της οικονομικής κρίσης, ξεπεράστηκε το φράγμα της μιας αυτοκτονίας την ημέρα. Οι εκτιμήσεις μας σήμερα είναι ότι έχουμε δύο με τρεις αυτοκτονίες την ημέρα» σημειώνει ο κ. Κυριάκος Κατσαδώρος, ψυχίατρος και ιδρυτής της «Κλίμακας» (ΜΚΟ που, μεταξύ άλλων, λειτουργεί από το 2007 την τηλεφωνική Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία 1018) και συνεχίζει: «Η οικονομική κρίση έχει λειτουργήσει ως πυροδοτικός μηχανισμός για την παρατηρούμενη έξαρση των αυτοκτονιών στη χώρα. Το διαπιστώσουμε και από τη σύνθεση των ατόμων που τηλεφωνούν στη γραμμή 1018. Τα άτομα που έχουν οικονομικά προβλήματα διαφέρουν από τα υπόλοιπα. Είναι περισσότερο θυμωμένα και αισθάνονται αδικημένα. Όπως, όμως, όλοι οι άνθρωποι που φτάνουν στο σημείο να σκέφτονται την αυτοκτονία ως το μόνο φως στο τούνελ, νιώθουν και αυτά ότι είναι αποκλεισμένα από τα πάντα. Βιώνουν έναν αφόρητο ψυχικό πόνο και έχουν χάσει κάθε ελπίδα».
Πόθεν ξεκίνησε αυτό το φαινόμενο κατάρρευσης που βιώνουν οι Έλληνες; Μα, φυσικά, από τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου με σημαία το «λεφτά υπάρχουν» εκλέγεται πρωθυπουργός το 2009 και πληροφορεί το σύμπαν ότι, τελικά, το έλλειμμα είναι 15,6% και άρα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια. Από τότε ζούμε στους ρυθμούς του ΔΝΤ και των τροϊκανών με τις παραπάνω τραγικές συνέπειες. Το εξοργιστικό, όμως, είναι όταν η κυρία Ζωή Γεωργαντά, καθηγήτρια Εφαρμοσμένης Οικονομετρίας και Παραγωγικότητας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, τέως μέλος του Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ μετά από έγκριση της Διάσκεψης των προέδρων της Βουλής των Ελλήνων, καταγγέλλει επισήμως ότι το έλλειμμα της χώρας το κρίσιμο έτος 2009 δεν ήταν 15,6 και άρα το μεγαλύτερο στην ΕΕ, αλλά ότι είχε ένα από τα μικρότερα στην ΕΕ και αυτό ήταν 3,9%! Αξίζει να αναφερθούν τα πειστήρια αυτής της άποψης – καταπέλτη:
«Το δημόσιο έλλειμμα είναι η διαφορά μεταξύ εσόδων και δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Το χρέος ορίζεται ως τα συσσωρευμένα ελλείμματα διά μέσου του χρόνου. Συνεπώς, το έλλειμμα ενός συγκεκριμένου έτους είναι η διαφορά μεταξύ του χρέους του έτους αυτού και του προηγούμενου έτους. Με άλλα λόγια, τα δύο αυτά μεγέθη, έλλειμμα και χρέος, σχετίζονται μεταξύ τους διά μέσου μιας εξίσωσης, η οποία αποτελεί και έναν παράγωγο ορισμό του ελλείμματος. Η εξίσωση αυτή είναι η εξής:
Χt – Χt-1 = Dt (1)
όπου Χt συμβολίζει το χρέος τον χρόνο t, Χt-1 συμβολίζει το χρέος τον προηγούμενο χρόνο t-1, και Dt συμβολίζει το έλλειμμα τον χρόνο t. Αν μεταφέρουμε το χρέος του έτους t-1 στη δεξιά πλευρά της εξίσωσης (1), τότε μπορούμε να πούμε ότι το έλλειμμα του δημόσιου προϋπολογισμού (έσοδα μείον δαπάνες) προστίθεται στο χρέος του προηγούμενου (t-1) έτους και το αποτέλεσμα είναι το χρέος του τρέχοντος έτους, δηλαδή το Χt. Όπως γίνεται φανερό, όταν έχουμε έλλειμμα, αυτό σημαίνει ότι τα έσοδά μας είναι μικρότερα από τις δαπάνες μας, άρα πρέπει να δανειστούμε. Με την έννοια αυτή, το δημόσιο έλλειμμα καθορίζει και τις δανειακές ανάγκες της χώρας. Επίσης, θα είναι χρήσιμο στην παρακάτω συζήτηση να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει στοκ και τι σημαίνει ροή.
Το χρέος ως μέγεθος που συσσωρεύεται διά μέσου του χρόνου, και είναι στην ουσία άθροισμα των ελλειμμάτων όλων των προηγούμενων ετών, ονομάζεται αποθεματικό μέγεθος ή στοκ, ενώ το έλλειμμα αφορά μόνο ένα έτος και ονομάζεται μέγεθος ροής. Στην πράξη, όταν δηλαδή καταχωρούνται τα δεδομένα των εσόδων και των δαπανών στους διάφορους λογαριασμούς, η εξίσωση (1) συνήθως παραβιάζεται, περισσότερο ή λιγότερο, από τις διάφορες χώρες. Στις περιπτώσεις αυτές, αντί για την εξίσωση (1) έχουμε την εξίσωση (2):
Χt – Χt-1 = Dt + Kt (2)
όπου το Κ συμβολίζει ένα μέγεθος σφάλματος, ή ρυθμιστικό, όπως το αποκαλεί η Eurostat. Συγκεκριμένα, το κονδύλι Κ ονομάζεται ‘‘κονδύλι ρύθμισης χρέους-ελλείμματος’’ ή ‘‘ρύθμισης στοκ-ροής – Stock-Flow Adjustment (SFA)’’. Στη σχετική έκθεσή της τον Απρίλιο 2012 η Eurostat αναφέρει ότι το κονδύλι Κ ‘‘εννοιολογικά διακρίνεται στα επόμενα συστατικά στοιχεία: καθαρή απόκτηση χρηματοοικονομικών στοιχείων ενεργητικού, επιδράσεις λόγω ρύθμισης χρέους, και στατιστικά σφάλματα. Τα τρία αυτά συστατικά στοιχεία του Κ ορίζονται τόσο πολύ γενικά από την Eurostat, ώστε δημιουργούν σύγχυση ακόμα και στον ειδικό, διότι αποτελούνται από αδιαφανή κονδύλια που είναι επίσης τελείως διαφορετικά μεταξύ τους’’.
Και συνεχίζει: ‘‘Το ESA95 (σ.σ. Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογαριασμών του 1995) αποτελεί πλαίσιο αναφοράς για τις Εθνικές Στατιστικές Υπηρεσίες, στις οποίες παρέχεται μεγάλη ευελιξία ώστε να προσαρμόζουν το πλαίσιο αυτό στις ιδιαίτερες συνθήκες των χωρών-μελών. [...] Υπάρχουν πολλές αναφορές στη διεθνή σχετική βιβλιογραφία για την ασάφεια του ESA95. Μεταξύ άλλων, αναφέρω τη μελέτη ‘‘Το μέγεθος και η σύνθεση του κυβερνητικού χρέους στην ευρωζώνη (The size and composition of government debt in the euro area)’’, ECB, No.132, Oct 2011, όπου στην σελίδα 5 γράφεται το εξής:
‘‘Παρά το γεγονός ότι ο όρος κυβερνητικό χρέος χρησιμοποιείται πολύ συχνά, εντούτοις περιλαμβάνει διαφορετικές έννοιες με διαφορετικές αποχρώσεις’’. Αλλά και ολόκληρη η μελέτη αυτή δείχνει την ασάφεια και τη σύγχυση που δημιουργεί η έννοια του δημοσίου χρέους στο ΕSΑ95. Επίσης, το ότι δεν υπάρχει σαφής ορισμός του χρέους αναφέρεται και στα ίδια τα εγχειρίδια της Eurostat (Βλ. Eurostat Manual on Government Deficit and Debt, 2002, section V1, p.196; Manual on Government Deficit and Debt, Implementation of ESA95, 2010, section VIII.2.1, p.305).
Μάλιστα, σε πρόσφατο δοκίμιο του ΔΝΤ (27 Ιουλίου 2012) με τίτλο ‘’Τι βρίσκεται από κάτω: Ο στατιστικός ορισμός του δημοσίου χρέους. Μια επισκόπηση της συγκάλυψης του δημοσίου χρέους σε 61 χώρες’’ με συγγραφείς τους Robert Dippelsman, Claudia Dziobek, και Carlos Mangas, αναλύεται η σύγχυση που δημιουργούν οι ορισμοί και η εφαρμογή τους στην καταγραφή των δημοσιονομικών στοιχείων της γενικής κυβέρνησης των διαφόρων χωρών και προτείνεται ένα πλαίσιο άρσης της ασάφειας, έτσι ώστε στο χρέος και στο έλλειμμα να καταχωρούνται σαφή κονδύλια τα οποία θα πρέπει, σύμφωνα με τους συγγραφείς, να χαρακτηρίζονται από διαφάνεια’’».
Πώς έγινε το «μαγείρεμα»
Παραθέτοντας στοιχεία της Eurostat που δημοσιεύτηκαν στις 14 Απριλίου 2012, με τίτλο Πίνακες Υπερβολικού Ελλείμματος, καταλήγει στο συμπέρασμα που εξοργίζει: «Σημειώνεται ότι η Eurostat θεωρεί ότι το Κ είναι μικρό, αν δεν είναι μεγαλύτερο από 2% του ΑΕΠ. Άρα, για το 2009, το Κ για τη χώρα μας είναι μικρό».
Πίνακας 1
Συμβολισμός Περιγραφή Αξία σε δισ. ευρώ
Χt Χρέος 2009 299,685
Xt-1 Χρέος 2008 263,284
Dt Έλλειμμα 2009 36,103
Kt Ρυθμιστικό κονδύλι 0,298
ΑΕΠ Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 231,642
Dt/ΑΕΠ Έλλειμμα ως % του ΑΕΠ 15,6%
Kt/ΑΕΠ Κ ως % του ΑΕΠ 0,1%
«Σύμφωνα με τις εξισώσεις (1) και (2), για να δούμε το ύψος του πραγματικού ελλείμματος της χώρας μας για το έτος 2009, πρέπει να έχουμε το πραγματικό ύψος του χρέους για το έτος 2009 και για το 2008. Επειδή το Κ είναι μικρό, στους επόμενους υπολογισμούς υιοθετούμε την εξίσωση (1), διότι και η εξίσωση (2) δίνει τα ίδια σχεδόν αποτελέσματα. Σημειώνω ότι για τα επόμενα χρόνια, 2010, 2011, 2012 (πρόβλεψη), οι δύο εξισώσεις δίνουν διαφορετικά αποτελέσματα, διότι το ύψος του κονδυλίου Κ, ξαφνικά και μυστηριωδώς, φουσκώθηκε, ενώ ξεφούσκωσε το D που είναι το έλλειμμα. Πληροφοριακά, μπορούμε να δούμε στον επόμενο πίνακα 2 τα επίσημα στοιχεία για το Κ και το D ως ποσοστά του ΑΕΠ για τα έτη 2009-2012, καθώς και τη διαχρονική εξέλιξή τους.
Πίνακας 2
2009 (%) 2010 (%) 2011 (%) 2012 (πρόβλεψη %)
Κ/AEΠ 0,1 2,8 3,03 26,2
D/ΑΕΠ 15,6 10,3 9,1 6,7
Μεταβολή του Κ/ΑΕΠ σε σύγκριση με το 2009
2700% 2930% 26100%
Μεταβολή του D/ΑΕΠ σε σύγκριση με το 2009
-34% -42% -57%
Ο πίνακας 2 αποτελεί μια καθαρή περίπτωση του “φουσκώνω το Κ και ξεφουσκώνω το D”. Έτσι, το K ως ποσοστό του ΑΕΠ φούσκωσε κατά 2.700% το 2010, κατά 2.930% το 2011 και 26.100% προβλέπεται να φουσκώσει το 2012 σε σύγκριση με το 2009! Το D (έλλειμμα) ως ποσοστό του ΑΕΠ ξεφούσκωσε κατά 34% το 2010, κατά 42% το 2011, και κατά 57% προβλέπεται να ξεφουσκώσει το 2012 σε σύγκριση με το 2009. Κατά τα άλλα, μας λένε ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ και ο γενικός διευθυντής της Eurostat ότι ‘’δεν υπήρξε καμία πολιτική παρέμβαση’’»!
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ: Όλοι κρύβουν χρέος με «παράθυρο» της ΕΕ
Οι ορισμοί και οι κανονισμοί, λοιπόν, της Eurostat αφήνουν μεγάλο περιθώριο για χρησιμοποίηση της δημιουργικής λογιστικής. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι για την εξεταζόμενη περίοδο η Φινλανδία είχε 64% περισσότερο χρέος από ό,τι έδειχναν τα νούμερα που ανακοίνωνε. Το αντίστοιχο νούμερο για την Ελλάδα ήταν 43%, για τη Δανία 30%, για το Λουξεμβούργο 29%, για τη Γερμανία 15% και για την Αυστρία 14%. Οι περιπτώσεις της Φινλανδίας και του Λουξεμβούργου είναι αξιοσημείωτες, διότι δείχνουν ότι και οι δύο χώρες χρησιμοποιούσαν λογιστικά τεχνάσματα, καθώς τα κεφάλαια που προορίζονταν για εξόφληση του χρέους τους τα κατεύθυναν για αγορά περιουσιακών στοιχείων.
Ο Anke Weber εξέτασε 163 αναπτυγμένες χώρες την περίοδο 1980 μέχρι 2010. Διαπίστωσε ότι το κονδύλι SFA, πράγματι, καλύπτει συνήθως λογιστικά τεχνάσματα για απόκρυψη χρέους. Διαπίστωσε, μάλιστα, ότι όσο πιο διαφανής στα δημοσιονομικά της στοιχεία είναι μια χώρα, τόσο μικρότερο είναι το κονδύλι SFA. Αναλογιζόμενοι τα θύματα αυτών των τερατουργημάτων, είναι πολύ λογικό πολλοί υποστηρικτές της θεωρίας του μεγάλου διαφωτιστή Τσεζάρε Μπεκαρία και πολέμιοι της θανατικής ποινής να κλονίζονται και να τολμούν να αναθεωρούν τις απόψεις τους μπροστά σε αυτά τα φριχτά σύγχρονα εγκλήματα.
paraskhnio
Σχολιάστε :