Με τα πολλά, φτάνω στο κέντρο και βάζω το αμαξάκι στο πάρκινγκ το ιδιωτικό που είναι δίπλα στο γραφείο μου. Θα μπορούσα βέβαια να το αφήσω και στο δρόμο πληρώνοντας στο δήμο Αθηναίων λιγότερα από όσα θα δώσω στο γκαράζ αλλά μέχρι να με πείσει το κράτος ότι μπορεί να με προστατεύσει από το μένος του κάθε κουκουλοφόρου, το αποφεύγω.
Επόμενη στάση το περίπτερο του φίλου του Νικόλα. Αγοράζω τα τσιγάρα μου, την εφημερίδα μου, λέω και κάνα καλαμπούρι και ανεβαίνω στο γραφειάκι μου. Πριν καν ανοίξω τον υπολογιστή, σηκώνω το τηλέφωνο για την πρωινή μου παραγγελία: ένα φραπέ μέτριο με πολύ γάλα, μία τυρόπιτα και ένα μπουκαλάκι νερό.
Η μέρα τρέχει μπροστά στον υπολογιστή και πριν το καταλάβω είναι δώδεκα. Η ώρα τρέχει, ο πρώτος καφές τελειώνει. «Φέρε μου ένα μέτριο με πολύ γάλα στον τρίτο σε παρακαλώ». Τσουπ, σε 5 λεπτά, το καλαμάκι γαργαλάει ηδονικά το μούσι μου!
Κατά τις τέσσερις, έφτασε η ώρα της επιστροφής στο σπίτι κάτι που σημαίνει αμάξι, Κηφισίας, κίνηση, μούτζα, τζοχάδα. Και επειδή τζοχαδιασμένος δεν είμαι καλή μαγείρισσα, σημαίνει και στάση στο συνοικιακό σουβλατζίδικο για να πάρουμε μία μερίδα μπιφτέκι κακοψημένο να μας δει και ο Θεός.
Ακολουθεί μεσημεριανή ανάπαυση και κατά τις επτά, λέω να πάω επιτέλους για εκείνον τον καφέ με τον φίλο μου τον Τάσο που έχω να τον δω κάνα τρίμηνο. Στάση στο περίπτερο για δεύτερο πακετάκι τσιγάρα (το πρώτο πέθανε δυστυχώς ηδή) και τσιχλίτσες και λίγο μετά είμαι στην καφετέρια και λέω με τον Τάσαρο για σοβαρά πράγματα (ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα) και άλλα πιο γελοία (ποιο κόμμα είναι κατάλληλο για να διαχειριστεί τα προβλήματα της χώρας – αν δεν πεις και καμιά βλακεία δεν περνάει η ώρα ).
Κατά τις δέκα παρά, είμαι και πάλι στο σπίτι όπου μετά από ένα χαλαρωτικό μπανάκι αποφασίζω να χαζέψω μπροστά στην τηλεόραση (αν και είμαι αρκετά χαζός και χωρίς τη βοήθεια της).
Αρχίζω σε καμιά ώρα να βλέπω γλάρους, καταλαβαίνω ότι γλάρωσα και εναποθέτω το ηδονικό μου κορμί στο κρεβάτι γιατί ήρθε η ώρα της αναπαύσεως. Καλή νύχτα.
ΥΓ: Αν διαιρέσω το μισθό μου δια του τριάντα, βγαίνουν περίπου τριάντα ευρώ την ημέρα. Την ημέρα που μόλις σας περιέγραψα χωρίς να κάνω τίποτα απολύτως πέρα από το να πάω για ένα ρημαδοκαφέ, ξόδεψα σαρανταεπτά ευρώ. Καληνύχτα και όνειρα γλυκά.
Ο ΓΑΤΑδότης σας Στέλιος Ποτηράκης
ΧΩΝΙ
Σχολιάστε :