Από την εποχή του Ησίοδου, οι Έλληνες είχαν προσδιορίσει τις διάφορες εποχές πολιτισμού. Η Χρυσή Εποχή όπου οι Θεοί περπατούσαν πάνω στη γη, η Ασημένια Εποχή, έπειτα η Μπρούντζινη και τέλος η Σιδερένια Εποχή. Ο Εμπεδοκλής υποστήριζε ότι υπήρχε ένας φυσικός κύκλος αλληλεπίδρασης ανάμεσα στην Αγάπη και στον Αγώνα. Η αγάπη και η αρμονία κυβερνούσαν μια εποχή, και ο αγώνας κυβερνούσε την επόμενη. Ο Πλάτων επίσης πίστευε σ’ αυτές τις εποχές, και μέσα από τους μύθους και τους διαλόγους του παρουσίαζε την άποψη μιας οντολογικής ιεραρχίας ανάμεσα στις σφαίρες των ουρανίων οντοτήτων , τα στοιχεία, τους δαίμονες και τους κατοίκους της γης. Στους διαλόγους του Τίμαιου υπάρχει η λεπτομερής ιστορία της δημιουργίας του κόσμου, και στο Μύθο του Ηρός περιγράφει τον κόσμο σαν να συμβαδίζει με την Ανάγκη. Οι σφαίρες των απλανών αστέρων και των πλανητών κινούνται από το τραγούδι των Σειρήνων, ενώ οι τρείς Μοίρες έχουν σαν καθήκον να γυρίζουν τον τροχό του πεπρωμένου. Κάθε σπείρα του τροχού έχει τη δικιά της ταχύτητα. Η σπείρα με τους απλανείς αστέρες κινείται γρηγορότερα και με αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη των πλανητών. Ο Νόμος του Πεπρωμένου κυβερνά τις ψυχές και συνοδεύει την πομπή των Θεών σε ένα ουράνιο κύκλο μιας περιόδου χιλίων ετών. Αν οι ψυχές θυμηθούν το Καλό, τότε κερδίζουν τις χαμένες φτερούγες της αθανασίας σε τρεις κύκλους ετών, δηλαδή σε 3.000 χρόνια. Διαφορετικά πέφτουν στη γη και συνεχίζουν ένα κύκλο γεννήσεων για 10.000 χρόνια. Οι αθάνατες ψυχές κατοικούν στο δακτύλιο των ουρανών ανάμεσα στα αστέρια.
Αυτές οι θεωρίες του Πλάτωνα οδηγούν σε μια άλλη σημαντική θεωρία, που είχε μεγάλη αξία για την ανάπτυξη της Αστρολογίας κατά την Ελληνιστική περίοδο. Ο Πλάτων έδωσε στους πλανήτες και τα αστέρια μια θεϊκή οντολογική άποψη, καταρρίπτοντας τις προηγούμενες θεωρίες περί της υλικής φύσης των ουρανίων σωμάτων. Υποστήριζε επίσης ότι η κίνηση των αστέρων και των άλλων ουρανίων σωμάτων βρίσκεται κάτω από τη συστηματική διακυβέρνηση του Νου. Ότι αυτή η κίνηση έχει μια κανονικότητα και μια τάξη που εξασφαλίζει την αθανασία.
Σ’ αυτές τις θεωρίες του Πλάτωνα στηρίχτηκαν οι μετέπειτα φιλόσοφοι, αστρολόγοι και μεταφυσικοί της Αναγέννησης, που ανέπτυξαν τις δικές τους θεωρίες περί της «Θεϊκής Τάξης» που κυβερνάει τόσο το Μακρόκοσμο όσο και το Μικρόκοσμο.
΄
Θέκλα Μεταξά
Ερευνήτρια Αστρολογίας – Συγγραφέας.
Σχολιάστε :