Όχι, σοβαρά τώρα.
Μέχρι σήμερα έχω γράψει μόνο για πράγματα που μισώ από επαγγελματική διαστροφή.
Σ’ αυτή την περίπτωση, μισώ από ηθική υποχρέωση.
Στο “εγχειρίδιο του καλού πλασιέ” που κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι στις γκίλντες των επαγγελματιών εμπόρων, ο πρώτος κανόνας λέει: “Για να πουλήσεις καλά, πρέπει να πατήσεις επάνω στην άνευ όρων ευτυχία ή τον παράλογο φόβο”.
Γι αυτό και οι μόνοι φωτογράφοι που κονομάνε ακόμα είναι οι “γάμοι - βαπτίσεις - δεξιώσεις”.
Και όσο οι συνθήκες για ευτυχία εξανεμίζονται, τόσο περισσότερο τρομοκάπηλος πρέπει να γίνεις, “για να μείνεις στη δουλειά”.
Αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν όλοι όσοι θριαμβεύουν στο σύγχρονο μάρκετινγκ.
Τις τελευταίες εβδομάδες και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα (μία από τις 564 παγκόσμιες ημέρες του οτιδήποτε...) κατά της πνευμονίας, τα συμβεβλημένα media μας ζάλισαν τα αυτιά με την “νέα μάστιγα που απειλεί τον πλανήτη”.
Η μάστιγα αυτή λέγεται πνευμονιόκοκκος.
Ο πνευμονιόκοκκος, ή στρεπτόκοκκος της πνευμονίας, είναι ένα μικρόβιο που εισβάλλει στον οργανισμό με την εισπνοή, μεταφέρεται στις κυψέλες των πνευμόνων και προκαλεί πνευμονία.
Στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά, ενώ σε έναν μικρό αριθμό ασθενών που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου (άνθρωποι με AIDS, διάφορες ανεπάρκειες, διαβήτη κλπ.) μπορεί να οδηγήσει σε σήψη και θάνατο.
Από το 1945 που αναπτύχθηκε το πρώτο εμβόλιο κατά του παθογόνου, όλα τα υπουργεία υγείας (και το δικό μας) συνιστούν τη χρήση του, αποκλειστικά και μόνο στις ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως αυτές ορίζονται από την εκάστοτε κεντρική επιτροπή ειδικών λοιμώξεων.
Κάπου εδώ τελειώνει το ρεπορτάζ και ξεκινάει το παραμύθι.
Βλέπετε, μερικές συνωμοσιολογικές θεωρίες, δεν είναι απλά θεωρίες.
Στην αυγή του 2005, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χρησιμοποίησε τη λέξη “πανδημία” - έναν όρο που επαναφέρει στο συλλογικό υποσυνείδητο της ανθρωπότητας τραυματικές γενετικές μνήμες (χολέρα, βουβωνική πανώλη, ισπανική γρίπη), για να περιγράψει οποιαδήποτε ασθένεια που μεταδίδεται με σχετικά μεγάλη συχνότητα από οργανισμό σε οργανισμό.
Πλέον, ο ορισμός θα έπεφτε θύμα κατάχρησης από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα γραφεία τύπου των φαρμακευτικών εταιρειών και τους κερδοσκόπους του μάρκετινγκ, αφού δεν θα ήταν απαραίτητο να σχετίζεται με τις εκατόμβες θυμάτων όπως στο παρελθόν.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, ήχησαν οι πρώτες σειρήνες για την “πανδημία” του Η5Ν1 - της “γρίπης των πτηνών”.
Ο ΠΟΥ προέβλεψε ότι ο ιός θα σκότωνε έως και 150 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη.
Τελικά τα θύματα του ιού δεν ξεπέρασαν τα 260.
Το μόνο που μετρήσαμε σε εκατομμύρια ήταν οι παραγγελίες των συνενόχων υπουργών υγείας της Ευρώπης σε Tamiflu από την GlaxoSmithKline και τα εκατομμύρια που έβαλε στην τσέπη του ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, υπουργός Αμυνας του Μπους τότε, αλλά και μέτοχος στην εταιρεία που κατείχε την πατέντα του εμβολίου...
Τέσσερα χρόνια μετά, ήρθε η νέα παγκόσμια απειλή.
Η “γρίπη των χοίρων” που κωδικοποιήθηκε γρήγορα - ύστερα από απαίτηση του λόμπι χοιρινού κρέατος στις ΗΠΑ - σε Η1Ν1, θα αποδεκάτιζε την ανθρωπότητα, εκτός κι αν την εμβολιάζαμε. Ολόκληρη.
Η GSK πήρε παραγγελίες για 440 εκατομμύρια εμβόλια, πολλά από τα οποία δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους, γιατί δεν πρόλαβε καν να τα παρασκευάσει προτού εξανεμιστεί η υποτιθέμενη απειλή.
Αυτό φυσικά δεν την εμπόδισε να κερδίσει 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια, από παραγγελίες πανικού, που πολλές φορές ξεπερνούσαν σε αριθμό το σύνολο του πληθυσμού της χώρας που τα αγόραζε.
Η Ελλάδα, πρωτοπόρος όπως πάντα στην ηλιθιότητα και την ασυδοσία, αγόρασε 16.000.000 εμβόλια προς 60 εκατομμύρια ευρώ, σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής στενότητας που εξελίχθηκε στην αδιέξοδη κρίση του σήμερα.
Τις ημέρες της ειδησεογραφικής φρενίτιδας, τα “θύματα” του Η1Ν1 αυξάνονταν γεωμετρικά: 70 χιλιάδες, 133 χιλιάδες, 547 χιλιάδες παγκοσμίως. Μόλις έκατσε η σκόνη, ο ΠΟΥ εξέδωσε την επίσημη ανακοίνωσή του: 2.837 θάνατοι σε όλο τον κόσμο, από έναν serial killer ιό που δεν θα αναχαιτιζόταν πριν αφαιρέσει τουλάχιστον 150 εκατομμύρια ψυχές...
Και ύστερα ήρθε ο απολογισμός της δεκαετίας.
Ο επικεφαλής της Επιτροπής Υγείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, Βόλφγκανγκ Βόνταρντ, κατήγγειλε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για “ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά σκάνδαλα του αιώνα”.
Οι εθνικές επιτροπές υγείας σε χώρες όπως η Βρετανία και η Γαλλία “ανακάλυψαν” ξαφνικά, οικονομική διαπλοκή μεταξύ υψηλόβαθμων στελεχών τους και φαρμακευτικών εταιρειών.
Ο ίδιος ο ΠΟΥ παραδέχτηκε δημόσια ότι τα 6 μέλη της επιτροπής του που εισηγήθηκαν κήρυξη πανδημίας σχετιζόμενης με τον ιό H1N1, “εξαπάτησαν τον Οργανισμό, αφού εξυπηρετούσαν τις ιδιωτικές εταιρίες φαρμάκων”.
Ουδείς καταδικάστηκε για το σκάνδαλο, σε καμία χώρα της Δύσης.
Είναι τρία χρόνια αρκετά για να ξαναπέσουμε στη φάκα;
Φαίνεται πως ναι.
Στα δύο ραδιόφωνα με την υψηλότερη ακροαματικότητα στην Αθήνα, επιστήμονες, εταιρικοί εκπρόσωποι και δημοσιογράφοι (σε όλους τους, ταιριάζουν παχιά εισαγωγικά...) μας ζαλίζουν τον έρωτα για το ενδεχόμενο πανδημίας του πνευμονόκοκκου, χτυπώντας μας εκεί που πονάει περισσότερο: στα παιδιά μας.
“Ομάδες υψηλού κινδύνου είναι τα παιδιά κάτω των 5 ετών και οι υπερήλικες”, μας λένε με στόμφο.
Και ο ξεπουλημένος ΠΟΥ, του ηθικά κουρελιασμένου ΟΗΕ, τους σιγοντάρει ύπουλα: “14,5 περιπτώσεις πνευμονιόκοκκου παγκοσμίως, 735 χιλιάδες θάνατοι το 2000”.
Μόνο που, αν κάποιος διαβάσει πέρα από τις επικεφαλίδες, μελετήσει τους χάρτες και τα διαγράμματα, δει πίσω από τις γραμμές, θα ανακαλύψει πως όλα σχεδόν τα κρούσματα αφορούν την υποσαχάρια Αφρική και την Ινδία, με περίπου ένα θύμα στα χίλια, σε ηλικίες κάτω των πέντε ετών.
Ποια είναι η αντιστοιχία στην Ευρώπη;…0,006%...
Ένας εμβριθής ραδιοπαρουσιαστής, ένας γνώστης ιατρικός συντάκτης, ένας σοφός άνκορμαν ας μας πει εδώ: Πόσα εμβόλια πρέπει να παραγγείλουμε στην Pfeizer για να σώσουμε το 0,006%;
Δεκαέξι εκατομμύρια είναι αρκετά;
ΠΗΓΗ
Σχολιάστε :