«Αν σήμερα μου έρθει κάποιος 18χρονος και με ρωτήσει: Να μείνω ή να φύγω; Θα απαντήσω: φύγε!Ξέρω πως θα ζήσει άλλη μια ζωή μέχρι να βρει την πρώτη του δουλειά, ξέρω πως για να με ρωτά δεν έχει μπάρμπα στην Κορώνη, ξέρω πως στην πρώτη στραβή θα απολυθεί γιατί δεν έχει υποχρεώσεις, ξέρω πως δεν θα μάθει πως να είναι επαγγελματίας παρά μόνο ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει των κανόνα.Πονώ οικονομικά όμως κάνω υπομονή, κάθε αποτυχία μου με πεισμώνει και διπλασιάζω το στοίχημα, κάθε επιτυχία μου την γιορτάζω με δυο ανάσες πριν ξεκινήσω ξανά την προσπάθεια. Όλα, για έναν μόνο λόγο. Ώστε να ζω σε μια χώρα που όταν με ρωτήσει το παιδί – το παιδί μου – να μπορώ να του πω: Μείνε.»
Σχολιάστε :