Οι Έλληνες συγκεκριμένα αποτελούν παράδειγμα ενός λαού που έχει ζήσει πληθώρα πολέμων καθώς ζούσε και ζεί σε μια περιοχή όπου οι σχέσεις με τους γειτονικούς λαούς είναι διαρκώς τεταμένες. Τα τελευταία 3 χρόνια έχουμε οδηγηθεί ως λαός σε ένα οικονομικό αδιέξοδο για το οποίο κατηγορούμε τους Ευρωπαίους ότι μας οδήγησαν, αναπτύσσουμε διαρκώς θεωρίες με Δράκους, Μασώνους και οικονομικούς δολοφόνους προκειμένου να δικαιολογήσουμε την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Η σκληρή αλήθεια, όσο και αν διστάζουμε να παραδεχτούμε, είναι ότι εμείς ευθυνόμαστε εξ ολοκλήρου για τούτο το αδιέξοδο. Το γεγονός ότι ως λαός αντιμετωπίζουμε διαρκώς το κράτος σαν εχθρό και δεν σεβόμαστε τους συμπολίτες μας είναι ακριβώς η αιτία που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Προτού προχωρήσετε σε βιαστικές σκέψεις πως ο συλλογισμός μου είναι λανθασμένος και ότι η πολιτική ηγεσία φταίει για όσα περνάμε σήμερα, αφήστε με να εξηγήσω.
Καταρχήν είναι τραγικό λάθος να κατηγορούμε την πολιτική ηγεσία του τόπου για όλα τα προβλήματα, αυτό διότι οι βουλευτές είναι στο σύνολό τους τριακόσιοι, αντίθετα όσοι φοροδιαφεύγουν είναι εκατομμύρια. Εξάλλου οι πολιτικοί είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας, εκλέγονται από αυτήν και αποτελούν κομμάτι της. Επομένως δεν είναι δυνατόν να απαιτούμε μέσα σε μια διεφθαρμένη κοινωνία να έχουμε πολιτική διαφάνεια.
Καθημερινά αποκαλύπτονται χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που λαμβάνουν συντάξεις που δεν δικαιούνται, ανθρώπους που παριστάνουν τους τυφλούς, τους ανάπηρους, τους πολύτεκνους, τους ασθενείς. Ανθρώπους που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα και όμως αγνοούν ακόμη και την ύπαρξη του δελτίου παροχής υπηρεσιών. Αν τους ρωτήσεις θα σου πουν “μα και ποιός δεν φοροδιαφεύγει; Αν μπορεί το κράτος, ας με βρει...“, το θέμα όμως δεν είναι πότε θα σε βρει το κράτος, αλλά ποιός είναι ο ρόλος σου στην κοινωνία. Το ότι είσαι ελεύθερος να παρανομήσεις και να μείνεις ατιμώρητος λόγω αδυναμίας του κρατικού μηχανισμού δεν σου δίνει αυτομάτως και το δικαίωμα να το κάνεις.
Σε ένα σύστημα το οποίο καταρρέει όλοι είναι συνυπεύθυνοι στο βαθμό τους για την καταστροφή, συγκεκριμένα στην Ελλάδα το πελατειακό κράτος που δημιουργήσαμε τα τελευταία 30 χρόνια έχει δεσμεύσει τους πόρους για την ανάπτυξη με αποτέλεσμα η χώρα αυτή τη στιγμή να είναι γονατισμένη στους δανειστές της και αντί να επικεντρωθούν όλοι στο πώς θα ξεμπλέξουμε, προτιμούν όλοι να μεταθέτουν ευθύνες ο ένας στον άλλο για το ποιός καταχράστηκε τι. Αυτό λοιπόν που έχει προτεραιότητα αυτή τη στιγμή είναι να αναρωτηθούμε και να διερευνήσουμε όχι τόσο ποιός καταχράστηκε τα χρήματα στο παρελθόν, τα οποία πλέον είναι αδύνατο να ανακτήσουμε και να καταδικάσουμε τους ενόχους, αλλά κυρίως ποιός συνεχίζει και καταχράζεται ακόμη και σήμερα το δημόσιο χρήμα, το οποίο με τόσες θυσίες συνεισφέρουν χιλιάδες νοικοκυριά. Οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό είναι οι ίδιοι που το έκαναν και παλιά και συνεχίζουν μέχρι σήμερα, για τους οποίους μπορεί να πει κανείς ότι όχι μόνο δεν σέβονται το Κράτος, αλλά πάνω από όλα τους συμπολίτες τους όλων των ηλικιών που πληρώνουν έμμεσους και άμεσους φόρους.
Για να ανακάμψουμε επομένως από αυτή τη κρίση, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και κοινωνικοπολιτική θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε νοοτροπία. Θα πρέπει να αναρωτειθεί ο καθένας μας ξεχωριστά ποια είναι η θέση του στην κοινωνία και πώς συμβάλλει στο κοινό πρόβλημα που βιώνουμε.
πηγη
Σχολιάστε :