Όπως υποσχέθηκα, θα μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου από το συλλαλητήριο της Αθήνας.
Ξεκινήσαμε μία παρέα φίλων από τη Θεσσαλονίκη για να συμμετέχουμε στο συλλαλητήριο. Καταλήξαμε ότι η μετάβασή μας με ταξιδιωτικό γραφείο ήταν η πιο συμφέρουσα, αν και όπως αποδείχτηκε, και η πιο κουραστική. Στο 1 από τα 20 λεωφορεία που διέθεσε μόνο ο Ζορπίδης για το συλλαλητήριο οι θέσεις ήταν όλες πλην 2 καλυμμένες. Το ίδιο συνέβαινε και σε όλα τα άλλα λεωφορεία του ίδιου ταξιδιωτικού πράκτορα. Δηλαδή κάθε λεωφορείο μετέφερε 50 επιβάτες κατά μέσο όρο. Μόνο ο Ζορπίδης, μετέφερε 1000 επιβάτες από τη Θεσσαλονίκη. Ταυτόχρονα και άλλα μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία της πόλης διέθεσαν τα λεωφορεία τους για τη μεταφορά των διαδηλωτών. Την ίδια στιγμή οι περισσότερες ενορίες της πόλης εκμίσθωσαν από 2 τουλάχιστον λεωφορεία, όπως και πολλοί σύλλογοι, όπως η παρευξείνια λέσχη, η ΕΜΣ, Λύκειο Ελληνίδων, κλπ. Τουλάχιστον 300-400 λεωφορεία αναχώρησαν μόνο από τη Θεσσαλονίκη και τα γύρω χωριά. Οι αριθμοί αυτοί είναι ενδεικτικοί για το μέγεθος της απήχησης που είχε το συλλαλητήριο έξω από την Αθήνα.
Η ανθρωπογεωγραφία των επιβατών του λεωφορείου ήταν περίπου μικρογραφία του μέσου όρου των πολιτών. Αρκετοί πτυχιούχοι ΑΕΙ, μορφωμένοι άνθρωποι, επαγγελματίες, έμποροι, συνταξιούχοι, νέοι, φοιτητές. Άνθρωποι περιποιημένοι, γνωστικοί, νουνεχείς, ήρεμοι και καθημερινοί. Κοινό τους γνώρισμα η ΑΝΤΙ-ΣΥΡΙΖΑ τοποθέτηση. Η συντριπτική πλειοψηφία γνώριζε καλά που πηγαίνει, και τη δυνατότητα επιρροής στις διαπραγματεύσεις του ΥΠΕΞ. Όλοι μηδενός εξαιρουμένου και εμού του ιδίου, ένοιωθαν την ίδια ανάγκη να διαδηλώσουν την διαφωνία τους πρωτίστως στην κυβέρνηση που θεωρεί τους πολίτες από τη μία αρκετά ώριμους να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα μνημόνιο και στη ρήξη, και από την άλλη ανώριμους και θερμόαιμους για ένα εθνικό ζήτημα με προεκτάσεις στην καθημερινότητά του, όπως ο καθένας την αντιλαμβάνεται. Είμαστε δηλαδή ελεύθεροι πολίτες να αναλάβουμε την ευθύνη μιας συμφωνίας δανεισμού, αλλά επικίνδυνοι για ένα ζήτημα το οποίο αναθεωρεί την υφιστάμενη σύνθεση της περιοχής μας.
Στο Σύνταγμα η ανθρωπογεωγραφία δεν διέφερε σημαντικά από αυτήν του λεωφορείου. Άνθρωποι από κάθε κοινωνική τάξη, με ή χωρίς ανώτατη μόρφωση, ήρεμοι, περιποιημένοι. Παρά την επιμονή να περιγράψουν μία διαφορετική σύνθεση των διαδηλωτών και να κανονικοποιήσουν τις εξαιρέσεις, το μεγαλύτερο ποσοστό των συμμετεχόντων ήταν άνθρωποι με τους οποίους συναγελαζόμαστε καθημερινά. Φυσικά και υπήρχαν ακραίοι. Φυσικά και υπήρχαν γραφικοί. Αλλά στις εκατοντάδες χιλιάδες που συμμετείχαν, αυτοί αποτελούσαν μία περιθωριακή μειοψηφία, την οποία ανέδειξαν όσοι είχαν σταθεί απέναντι στο συλλαλητήριο.
Μπορεί να μην έπεσε η κυβέρνηση όπως ειρωνικά παπαγάλιζαν πολλοί, μπορεί να μην αποσύρθηκε από τις διαπραγματεύσεις η κυβέρνηση, μπορεί να μην επηρεάσαμε καν την διάθεση του ΥΠΕΞ να μεγιστοποιήσει τις απαιτήσεις έναντι της ΠΓΔΜ ως οφείλει, ώστε να πετύχει κάτι προς όφελος της Ελλάδας, θεωρώ ότι βρέθηκα στο σωστό σημείο, τον σωστό χρόνο. Με ένα προπαππού να έχει πολεμήσει στους Βαλκανικούς Πολέμους για την Ελευθερία μου, αισθάνομαι ότι έπραξα και εγώ το καθήκον μου, κυρίως απέναντι στις επερχόμενες γενιές.
Σχολιάστε :